Öyleyse Şayet Bazen

Zaman anamız, zaman babamız.

"Biz ölümü gelecekte ararken yanılırız Ölümün büyük bölümü şimdiye dek geçmiştir. Zaman dışında hiçbir şey bize ait değildir" der Senaca.

Kimisi başkasında arar anlamı, kimisi dağlar ülkeler aşar arar anlamı. Anlam ne doğudaydı ne batıda.  Anlam hiçbir yerdeydi. Hangi istikrarsızlık sonuç vermişti bugüne kadar? Hangi süt mayalanması beklemeden yoğurt olmuştu?

"Bütün yapman gereken ilerlemek, böylece bazı şeylerden tam da daha büyük korku verdikleri için, daha az korkulacağını kesinlikle anlayacaksın." - Seneca

Yapmadık; Hazır olamamaktan, haklı olamamaktan, ölmekten, huzursuz olmaktan, iyi hissedememekten. Daha düşünürken tüm söylediklerimizi yaşamadık mı? 

"The happiness of your life depends upon the quality of your thoughts" - Marcus Aurelius

Herkesin farklı olduğunda hiç şüphe yok, bizi aynı yapan da tam olarak budur.
Mutsuzluğumuz; arzular, beklentiler ve kıskançlıktır.
Korkularımız; yalnızlık, hastalık ve yoksulluktur.
Hatalarımız; öfke, şehvet ve tembelliktir.
 

Ne ben ne yapacağımızı biliyorum ne de bir başkası anlama kavuşmuştur. Şu an için tek bildiğimiz düşünmek, ona sahip çıkmak, onu terbiye etmek, vazgeçmemek, ve devam etmektedir. Her gün de böyle değil midir? İşte doğaya uygun olan da budur. Bir ağaç büyümekten vazgeçebilir mi? Bir kuş ertesi sabah uyanmak istemeyebilir mi? 

Bizi sürekleyen zaman selinin içerisinde tutunamazsınız. İlerlemek zorundasınız. Değişmek, meydan okumak büyümek zorundasınız. Tecrübe, hayata meydan okuyanlarda oluşan iyi veya kötü yaralara denir. Tecrübe öğrenimi duyarak değil, yalnızca yaşayarak gerçekleşir. 
 

Sonsuz paran olsa dahi, gerçekten yapabilecek her şeyi yapmaya ömrün yetecek mi? 

Tüm yapılanlarda aranılan en nihayetinde huzur değil midir? Para kazanmayı da, kendimize zaman yaratmayı da isteme amacımız keyifli, gürültülü, eğlenceli, sakin gibi çeşitli araçlar ile huzur amacı değil midir?
Ve huzurunu kendi eline almak için hangi nedenleri çıkarman gerektiğini bir düşün, ne yapman, neyin istikrarını sürdürmen, bir kuş gibi niye uçman gerektiğini düşün. 

Doygunluk bir histir, yiyeceğin şey ne olursa olsun hissedeceğin yegane şey birdir.
Nereden gelirse gelsin mutlulukta da hissedeceğin yegane şey birdir.
Düşüncelerin engeli bizi gerçekte olan olgudan çok daha fazla yıpratır.
Sonu gelmez istekler, sonu gelmez arzular, işte zaman budur, insan budur.

"Zenginliği kendine yetebilen, eğlenmek için dışarıdan az ya da çok herhangi bir ihtiyacı olmayan insan  en mutlu insandır" -Schopenhauer